Wanda Lechowin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wanda Lechowin
sierżant sierżant
Data urodzenia

9 listopada 1895

Data i miejsce śmierci

1927
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Ochotnicza Legia Kobiet

Stanowiska

kurierka

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Wanda Lechowin (ur. 9 listopada 1895, zm. w maju 1927 w Krakowie) – uczestniczka obrony Lwowa 1918-1919, urzędniczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rejonu Drohobycza. Ojciec był kowalem, a matka pochodziła z osiadłych kolonistów z Niemiec.

Pod koniec I wojny światowej wzięła udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Pełniła funkcję kurierki Naczelnej Komendy. Służyła w Milicji Kobiecej oraz w stopniu sierżanta w Ochotniczej Legii Kobiet. Dostała się do niewoli. Była przetrzymywana przez trzy miesiąca i torturowana przez Ukraińców. Dzięki zbiegowi okoliczności nie została rozstrzelana i zdołała uciec[1].

Po wojnie w okresie II Rzeczypospolitej zdała maturę. Pracowała zawodowo jako urzędniczka.

Zmarła w Krakowie wskutek choroby płuc. Pierwotnie została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. Zgodnie z jej wolą została pochowana na Cmentarzu Obrońców Lwowa, gdzie odbył się jej pogrzeb 23 grudnia 1928 przy wsparciu Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów. Jej mogiła znajduje się w kwaterze XX, pochówek numer 1886[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]